رشد فکری و اخلاقی

رشد فکری و اخلاقی

 

عصر ظهور، دوران حیات طیبه و حیات معقول انسانی است؛ عصر حاکمیت عقلانیت و معنویت بر افراد و جوامع. دوره بهْ زیستی وکمال گرایی است که کمتر نظیری می توان برای آن تصور کرد. در این عصر، تمامی ظرفیت ها و استعدادهای فطری و عقلی انسان،شکوفا می شود و با تربیت اخلاقی و عقلانی او (تزکیه و تعلیم)، حیات نوینی فرا روی او گشوده می شود. به نوشته یکی از حکما: زمان ظهور دولت آن جناب  که زمان ظاهر شدن دولت ثانیۀ حق است  زمان ظهور و غلبۀ عقل است از روی باطنی آن که مقام ولایت است و به منزله روح است از برای روح ظاهری آن که مقام نبوت است.

تعلیم و تربیت انسان، دو بعد

اثرگذار در او، تقویت و رشد می یابد:

1) بعد اخلاقی؛ یعنی: تربیت و تزکیه انسان، رشد فضایل اخلاقی و انسانی، شکوفایی فطرت الهی، عبودیت و عبادت گری و معنویت گرایی انسان.

2) بعد فکری؛ یعنی: تعلیم و حکمت آموزی انسان، دانایی و روشنبینی او، اندیشه ورزی در مبدأ و معاد و …تقویت خرد ورزی و فهم عمیق و واقعی محاسن اخلاقی.

جنبش سایبری سفیران موعود (عج) - http://safiran-e-mouood.blog.ir

تعلیم و تربیت قدسی

تعلیم و تربیت قدسی

 

انسان موجودی است کرامت یافته، با فطرت پاک الهی و سرشته شده با مکارم اخلاقی و خرد متعالی. این خلیفه حق بر روی زمین،ظرفیت و نیروی رشد و شکوفایی فوق العاده ای دارد که در پرتو آن، می تواند زندگی شکوهمندی را تجربه کند و در سطح است معنوی و الهی؛ « بعد فرهیخته ای » فراگیر و جهان شمول، هویت انسانی و الهی خود را بروز دهد. انسان مادی و دنیوی، دارای که هم او را به سمت کمال و تعالی برتر سوق می دهد و هم حیات زمینی او را سامان حقیقی می بخشد. در واقع حیات پاک و بی آلایش انسانی، تنها در گرو راهکارهای مدیریتی و تجربی نیست؛ بلکه اینها فقط برای چرخش بهینه بعضی از امور دنیوی است؛ یعنی،مربوط به سطح خُرد حیات. اما سطح کلان زندگی در دو بعد مادی و معنوی، نیازمند راهکار بنیادین و نظام جامعی است که انسان را از سطح نابه نجار و غیرحقیقی جدا کرده و در یک سطح برتر و کامل تری قرار می دهد؛ یعنی، انسان به آن هویت واقعی و اصیل خود نزدیک شده و در نظام جامع فکری و اخلاقی قرار گیرد و آن تعلیم و تربیت او در همه سطوح و مراحل زندگی است؛چنانکه همه ادیان آسمانی و پیامبران الهی به تزکیه و تهذیب انسان و تعلیم قدسی او در همه ابعاد و مراحل زندگی همّت گماشته اند.

 ادیان الهی  به خصوص دین مقدس اسلام  به این جنبه توجه ژرفی نشان داده و رسالت پیامبران و مصلحان را، اصلاح اخلاقی و معنوی انسان قرار داده و راهکار بنیادین و فراگیری ارائه نموده اند.

به نظر ما این نظام جامع و کامل، تنها در دولت اخلاقی مهدوی محقق شده و سامان می یابد. مؤلفه اساسی این نظام تربیتی وآموزشی، رسیدن انسان به بصیرت اخلاقی است تا تمامی ظرفیت ها و توانایی های او شکوفا گشته و بسترهای فرو روی او در ناراستیها، دشواری ها و آلودگی ها برچیده شود. تا انسان به این بصیرت و خردورزی اخلاقی والوهی نرسد و از رشد فکری واخلاقی هم نوا برخوردار نگردد، دامنۀ رنج ها و کاستی های او، گسترده تر شده و از حیات معقول و متکامل به دور خواهد بود.

در واقع اجتماع سالم در پرتو اخلاق سالم است؛ یعنی، اگر در یک جامعه فضایل اخلاقی رواج داشته باشد و اخلاق الهی بر آن حکم فرما شود، بی تردید آن جامعه از آرامش و سلامت بالایی برخوردار خواهد بود. اگر دنیای امروز در آتش نا امنی، تشویش و هرج و مرج می سوزد؛ اگر کابوس فساد و انحراف بر آن حکم فرماست؛ اگر دنیای امروز گرفتار کشمکش ها، فحشا، تجاوز و ده ها فتنه و فساد دیگر است؛ اگر دولت مردان همچون گرگ های درنده و خون آشام از ترس همدیگر خواب و آرام ندارند و پیوسته در اندیشه نابودی همدیگر هستند؛ اگر جوانان کشورها به انحراف جنسی آلوده شدهاند؛ اگر بی عفتی و بیبند و باری دامنگیر زنان و دختران غربی و شرقی گردیده است و …همه و همه به علت عدم حکومت مکارم و فضایل اخلاقی در جامعه وبی توجهی به مبانی اسلامی و آداب انسانی در اجتماع است. اگر در اجتماع، ورع، پارسایی، تعاون، همیاری، انفاق، عفت، تواضع،حسن خلق، محبت و به طور کلی عدالت به معنای وسیع و جامعش حکم فرما باشد، این اجتماع همان مدینه فاضله خواهد بود که می توان در آن با فکری آسوده و به دور از وحشت زندگی کرد.

جنبش سایبری سفیران موعود (عج) - http://safiran-e-mouood.blog.ir

.

تعلیم و تربیت در عصر ظهور

تعلیم و تربیت در عصر ظهور

یکی از پرسش های اساسی در مورد،(( عصر ظهور))   امکان اصلاح اخلاقی و تغییر و تحولات روحی و معنوی در انسان ها و دوری آنان از معصیت، فسادگری، جنایت و بیداد است؛ یعنی آیا انسان ها واقعاً خوب و صالح می شوند؟

بر اساس روایات پاسخ این سؤال، روشن و مثبت است؛ یعنی، در سایه تعلیم و تربیت و دانایی و پارسایی، آنان گام در جاده راستی و درستی می نهند و به رشد فکری و اخلاقی می رسند، در واقع اصلاح کامل و همه جانبه رفتار، اخلاق، پندار و گفتار انسان ها به دست امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و در پرتو دولت اخلاقی مهدوی صورت می گیرد.

بیان چرایی و چگونگی این دگرگونی روحی و انقلاب اخلاقی، می تواند راهگشای بسیاری از پژوهش ها و رویکردهای معرفتی دربارة امکان اصلاح انسان و رفع مشکلات عدیدة بشر و تعلیم و تربیت او در همه سطوح باشد. بحث تعلیم و تربیت، منحصر در فعالیت های رسمی آموزش و پرورش  آن هم در سطح گروه سنی کودک و نوجوان  نیست؛ بلکه انسان در هر حال نیاز به تعلیم و تربیت دارد و این رسالت عظیم پیامبران و امامان بوده است. در نگاه روشنبینانه ادیان آسمانی، مهم ترین مانع رشد و تعالی انسان و فرو رفتن وی در کاستی ها و ناراستیها، عدم تعلیم و تربیت صحیح و الهی است و تنها راه نجات و سعادت او، قرار گرفتن تحت تعلیم و تربیت دینی است. تعلیم و تربیت صحیح و واقعی، در صدر اسلام و به دست نبی مکرّم و عترت پاک او، به اوج رسیده و در عصر ظهور و به دست امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، شکوفا و بارور می شود؛ یعنی، انسان در پرتو رشد فکری و اخلاقی راه کمال و سعادت را می پوید و از گردنه های سخت کژی و انحراف عبور می کند. دست رحمت و نجات بخش الهی، انسان ها را از ورطه فساد و تباهی خارج می کند و در ساحل معنویت و نورانیت قرار می دهد.

جنبش سایبری سفیران موعود(عج)ا  - http://safiran-e-mouood.blog.ir

  .

علت غیبت امام مهدی چیست؟

خداوند نعمت هدایت را با وجود انبیاء و اولیاى خود کامل کرده و راه رسیدن به رستگارى رابه انسان ها نشان داده است. آن ها نه تنها راه سعادت را به مردم معرفى کردند بلکه دل سوزتر از پدرى مهربان براى نجات آنان کوشیدند و رنج کشیدند.
پیامبر گرامى اسلام ، خود و امام على را پدران امت معرفى فرموده است(1) و روشن است که دل سوزى پدر براى فرزندان خود قابل توصیف نیست. اما فرزندان ناسپاس، قدر پدران مهربان خود را نشناختند و چنان در مسیر غلط پیش رفتند که یازده تن از رهبران آسمانى خود را شهید کردند.
پیامبر اکرم در زمان حیات، دربارهٔ دوازده جانشین و امام بعد از خود با مردم سخن گفته بود و حضرت مهدی را معرفی کرده بود. امیرالمؤمنین و سایر امامان نیز دربارهٔ امام زمان و رسالتی که برعهده دارد، یاد کرده بودند.از این رو حاکمان بنى عباس درصدد بودند که مهدى موعود را به محض تولد از بین ببرند. آنان امام دهم و سپس امام یازدهم و خانوادهٔ ایشان را در محله اى نظامى در شهر سامرا منزل دادند و رفت و آمد هاى آنان را زیرنظر گرفتند تا درصورت امکان، امام دوازدهم را در همان کودکى به شهادت برسانند.
به سبب این قدرناشناسى و ناسپاسى و در خطر بودن جان آن حضرت، خداوند آخرین ذخیره و حجّت خود را از نظرها پنهان کرد تا امامت در شکلى جدید و از پس پردهٔ غیبت ادامه یابد. ادامه یافتن این غىبت نىز بر اثر باقى ماندن همان شرایط و عدم آمادگى مردم براى ظهور می باشد. اىن غىبت آن قدر ادامه مى ىابد که نه تنها مسلمانان، بلکه جامعهٔ انسانى شاىستگى درک ظهور و بهره مندى کامل از وجود آخرىن حجّت الهى را پىدا کند. در آن زمان، بشرىت عملی شدن وعده هاى الهى در مورد حکومت صالحان و برپاىى عدالت جهانى را به چشم خواهد دىد و هما نطور که پیامبر اکرم فرموده:« خداوند زمین را پر از قسط و عدل خواهد کرد، بعد از این که پر از ظلم و جور شده باشد .»(2)
امام على مى فرماىد:« زمىن از حجت خدا (امام) خالى نمى ماند. امّا خداوند، به علت ستمگرى انسان ها و زىاده رو ىشان در گناه، آنان را از وجود حجت در مىانشان بى بهره مى سازد.»(3)

امام باقر نىز فرموده اند: «قضاى حتمى خداوند است که اگر به بندهٔ خود نعمتى دهد، آن نعمت را از او نمى گىرد مگر آن که گناهى انجام دهد که شاىستگى داشتن آن نعمت را از دست دهد و اىن مطلب، مطابق با اىن سخن خداوند است.»(4) سپس ایشان آیات ٥٣ سورهٔ انفال و ١١ سورهٔ رعد را قرائت کرد.
از این سخنان درمیی​ابیم که تغىىر و تحول در امور مربوط به جامعه، قوانىن و سنت هاى خاص خود را دارد که باىد بدان ها توجه کرد؛ براى مثال، در جامعه اى که گرفتار بى عدالتى است، تصمىم ىک فرد ىا گروهى محدود براى برقرارى عدالت، اگر از همراهى دیگر افراد برخوردار نباشد، به نتىجه نمى رسد. گسترش علم و فرهنگ نىز همىن طور است. تنها زمانى دانش و فرهنگ ىک ملت پىشرفت و ترقّى مى کند که عموم افراد جامعه مشتاق و خواهان اىن پىشرفت باشند.
به همىن جهت قرآن کرىم مى فرماىد که تا اقوام و ملت ها تغىىر نکنند، خداوند نىز اوضاع و شراىط زندگى آنان را تغىىر نخواهد داد.

1-پیامبر اکرم(ص)فرمودند:«نَا وَ عَِلیٌّ اَبَوا هٰذِِه الۡاُمَِّة  من و على پدران این امتیم.»علل الشرایع، شیخ صدوق، ج ۱، ص ۱۲۷
2-غیبت طوسی، ص ٤
3-غىبت نعمانى، ترجمه، ص 20
4-تفسیر نورالثقلین، ج ٢، ص ٤

تبیین معارف مهدوی به سبک داستان و تمثیل

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

ببینید دوستان ...

کشتی ای را در دریایی طوفانی در نظر بگیرید. در یک فرض ممکن است افراد این کشتی باور کنند که اطرافشان تا هزاران فرسنگ، هیچ ساحل نجاتی وجود ندارد و توشه ی اندکی همراه دارند؛ به راستی آنان چه خواهند کرد؟ آیا هیچ تصور می شود که حرکتی کنند؟ نه؛ چون پذیرفته اند که مرگشان حتمی است!!

فرض دیگر این است که افراد آن کشتی، به یقین بدانند که در نزدیکی شان، ساحل امن و نجاتی وجود دارد. این افراد چه می کنند؟ قطعاً اینها تلاش می کنند تا خود را به ساحل برسانند.

همین قدر که امید در دل انسان به وجود آمد، مرگ سایه خود را جمع می کند و کنار می رود. امید موجب می شود، انسان تلاش و حرکت کند، پیش برود، مبارزه کند و زنده بماند.

مَثَلِ بشریت، در طول تاریخ و در حیات اجتماعی، مَثَلِ همان سرنشینان کشتی طوفان زده است که همیشه گرفتار مشکلاتی از سوی قدرتمندان، ستمگران وحکمرانان بوده است.

دسته ای نجات را آرزویی دست نیافتنی تلقی کرده و گروهی با استفاده از آموزه های دینی، آن را وعده ای الهی و تخلف ناپذیر انگاشته اند. گروهی در راه برون رفت از آن مجاهدت کرده و عده ای سر تسلیم فرود آورده اند.

باورداشت موعود منجی – که در آموزه های اسلام با عنوان « مهدویت » مطرح شده – همان اعتقاد به وجود ساحل نجاتی است که انسان های گرفتار را به آینده ای روشن و سرشار از آرامش و آسایش نوید می دهد.

مهدویت، فکر و اندیشه ای است که آثار اجتماعی فراوانی دارد، مهمترین آنها، از بین بردن یأس و ناامیدی از پیکره اجتماع است. مهدویت؛ یعنی، امیدواری به آینده ای روشن و پیامی رهایی بخش به بشر سرخورده و ستم دیده و اینکه روزی یک مرد الهی خواهد آمد و آنچه مردم بدان امید دارند، تحقق خواهد بخشید.

جنبش سایبری سفیران موعود (عج) - www.qeybat-bonyad.blog.ir

تبیین معارف مهدوی بر اساس ادله واسناد

در هر بخشی پیش از پرداختن به مسائل آن، باید به ضرورت و بایستگی آن توجه کرد، تا با انگیزه ی قوی و توان کافی وارد شد.

«اعتقاد» بنیان اصلی زندگی است؛ یعنی، آنچه را که انسان در میان عمل انجام می دهد، بی تردید به ساختار اعتقادی او بر می گردد. از این رو اگر انسان دارای اعتقاد صحیح و مستحکم با شد، در صحنه عمل گرفتار لغزش و دو دلی نخواهد شد. مهمترین چیزی که به اعتقاد درست شکل می دهد، معرفت است.

عقیده به مصلح کل اختصاص به شیعه یا مسلمانان ندارد، بلکه تمام ادیان و مذاهب آسمانی در این عقیده مشترکند. پیروان همه ی ادیان معتقدند که در یک عصر تاریک و بحرانی که جهان، را فساد و بیدادگری و بی دینی فرا گرفته، نجات دهنده ای بزرگ طلوع می کند؛ این نوید خوش را نه تنها در تمام کتاب هایی که به عنوان کتاب آسمانی باقی مانده مانند: کتاب زند و پازند، کتاب جاماسبنامه که از کتابهای مقدس زرتشتیان هستند، کتاب تورات و ملحقات آن که کتاب مقدس یهود شمرده می شود و کتاب انجیل عیسویان، می توان پیدا کرد، بلکه در کتاب های مقدس براهمه و بودائیان نیز کم و بیش دیده می شود.

اساسا نباید مهدی و نجات دهنده ی جهان را به یک ملت معینی اختصاص دهیم، زیرا او می آید که با عناوین اختلاف انگیز مانند: این نژاد و آن نژاد، این دین و آن دین، این ملت و آن ملت، این کشور و آن کشور، مبارزه کند، بنابراین، باید او را مهدی موعود جهانیان شمرد. او نجات دهنده حزب خدا پرستان است و پیروزی او پیروزی تمام انبیاء و مردان بزرگ الهی است.

به اعتقاد ما شیعیان مصلح کل با تمام خصوصیات در منابع دینی و تاریخی معرفی شده است و او فرزند امام حسن عسکری علیه السلام می باشد و بدست آن بزرگوار دولت حق تشکیل خواهد شد، دولت عدل اسلامی و او مظهر عدل الهی می باشد، برای ساختن دنیایی جدای از همه تبعیض ها و امتیاز خواهی ها، دورانی شیرین و جذاب همراه با مهر و برادری. امام زمان علیه السلام منادی ارزشهای والای الهی و اسلامی است، بشر در دولت حق مزه ی شیرین معارف و عبودیت بندگی را احساس خواهد کرد، موانع رشد از سر راه بشر برداشته خواهد شد و تازه اول دوران نیکو زیستن است.

«  وَ لَقَد کَتَبنا فِی الزَّبُور مِن بَعدِ الذِّکر اِنَّ الاَرض یَرِثُِهاعِبادیَ الصّالِحُون---- انبیاء / 105»

به بیان قرآن کریم در ایه ی فوق بالاخره دنیای پرمخاطره و همراه سردرگمی و بی سر و سامانی بسر خواهد آمد و مصلحی بزرگ از تبار حضرت علی و حضرت زهرا علیهم السلام ظهور پیدا خواهد کرد و بشر را به درجات عالی انسانی خواهد رساند. کار بزرگ اصلاح جان و جامعه انسانی بدست زبده آفاق حضرت ولی عصر علیه السلام اتفاق خواهد افتاد ان شاء الله.

جنبش سایبری سفیران موعود (عج) http://safiran-e-mouood.blog.ir

امام مهدی علیه‌السلام فرزند کیست و از چه نسب و تباری است؟

امام مهدی علیه‌السلام دوازدهمین پیشوای معصوم ما، فرزند پیشوای یازدهم، امام حسن عسکری علیه‌السلام است. امام رضا علیه‌السلام فرموده‌اند: الخلف الصالح من ولد إبی محمد الحسن بن علی و هو صاحب الزمان و هو المهدی؛[۱] خلف صالح، از فرزندان ابو محمد حسن‌بن‌علی علیه‌السلام است.

او، صاحب الزمان است و اوست مهدی. از ابی‌غانم خادم نقل شده است که گفت: ولد لابی‌محمد ولد فسماه محمداً فعرضه علی أصحابه یوم الثالث و قال: «هذا صاحبکم من بعدی و خلیفتی علیکم و هو القائم الذی تمتد الاعناق بالانتظار. فإذا امتلأت الارض جوراً و ظلماً، خرج، فملاها قسطاً و عدلاً؛

برای ابو‌محمد( امام حسن عسکری علیه‌السلام) فرزندی به‌دنیا آمد که نامش را م ح م د گذاشت. او را روز سوم، به یاران خویش نشان داد و فرمود: «بعد از من، او صاحب شماست. او جانشین من است. او همان قائم است که همه انتظارش را می‌کشند. پس هرگاه زمین پر از جور و ظلم شد، ظهور می‌کند و زمین را پر از قسط و عدل می‌کند».[۲]

مادر آن حضرت ملکه رومی، نرجس خاتون است که «سوسن»، «صیقل» و «ریحانه نیز نامیده می‌شود، ایشان از طرف پدر، دختر «یشوعا»، پسر قیصر روم شرقی است و از طرف مادر به شمعون از یاران حضرت مسیح و وصی او می‌رسد. او در سال ۲۶۱هـ.ق. و به روایت دیگر، پیش از شهادت امام حسن عسکری علیه‌السلام از دنیا رفت و قبر شریفش در سامرا کنار قبر منور امام حسن عسکری علیه‌السلام است.[۳]

اینکه امام مهدی علیه‌السلام از خاندان و ذریه پیامبر اکرم است امری حتمی و مسلم است و در این رابطه ۳۸۹ حدیث در کتاب «منتخب‌الاثر» مورد بررسی قرار گرفته. ۴۰۶ روایت نیز در «منتخب‌الاثر» آمده که دلالت بر این دارد که مهدی علیه‌السلام از دودمان علی و زهرا علیهما‌السلاماست.[۴]

بنابراین نسب آن حضرت کاملاً مشخص و معلوم است و مسلم است که او از تبار حسین علیه‌السلام است و در این مورد ۱۴۸ حدیث در کتاب ارزشمند منتخب‌الاثر نقل شده است.

معرفی منابع برای مطالعه بیشتر:

• حدیث بعد از میلاد، سیّد مجتبی بحرینی.

• مولود مسعود یا مهدی موعود، محمدباقر شریعت‌پناه اصفهانی.

• آن سوی شب، سعید آل‌رسول.

• امام مهدی آخرین یادگار الهی، حسین استاد ولی

• نسب الامام المهدی، عزّالدین رضا نژاد.

• منتخب الاثر، صافی گلپایگانی.

• مهدی منتظر، تجلیل تبریزی.

جنبش سایبری سفیران موعود (عج) - http://safiran-e-mouood.blog.ir